En ik nu ook! Vorig jaar schreef ik een artikel waarin ik vertelde over populaire boeken die ik nog niet had gelezen. Nu, een jaar later, kom ik daar op terug. En ik kan trots zeggen dat ik ook alle boeken heb gelezen op de lijst. De vraag die bij mij opkomt als iemand het heeft over een populaire of ‘gehypet’ boek: Is hij het waard? Daarom deel ik in dit artikel mijn mening over ‘de boeken die iedereen al heeft gelezen’.
De serie die al lang hoog op mijn to be read-lijst stond waren de Harry Potter boeken. Boeken die door menig man gelezen en geliefd zijn. Vol verwachting begon ik eind vorig jaar aan het eerste deel en toen Harry zijn eerste stap in de Hogwarts Express zette begon ik de ‘hype’ te snappen. De personages maken voor mij deze serie echt de moeite waard. Ze zijn grappig, slim, hecht en soms *ehm vaak* lichtelijk onhandig. Naast de personages is ook ‘de setting’ van het boek prachtig. Ik zou graag willen dat mijn school zich in een middeleeuws Schots kasteel bevond. Voor mij waren de eerste drie delen absoluut favoriet, maar het einde was ook zeer goed. Is Harry Potter het lezen waard? Ja zeker!
Het volgende boek is een echte Engelse klassieker en favoriet van mijn vriendin: Jane Eyre. Vele vinden Jane Eyre het feministische boek van de negentiende eeuw en ook dit boek is zeer gerespecteerd. Mijn editie van dit boek vond ik in een tweedehandsboekenwinkel in Engeland. De perfecte plek om dit boek op de kop te tikken. Jane Eyre was geen makkelijk boek om door te komen, door het gebruik van ouder Engels, maar het verhaal was duidelijk. Voor mij maakte de romance en het karakter van Jane het boek uniek. Ik ga Jane Eyre zeker nog een keer herlezen, misschien in het Nederlands, omdat het verhaal erg sterk is.
Het laatste boek op mijn alsmaar groeiende to be read-lijst was Le Petit Prince. Dit prachtige boek, met illustraties (!), was erg bijzonder om te lezen. Het verhaal begint met een piloot die neerstort in een woestijn en hier vindt hij het Prinsje. Le Petit Prince leest als een ‘gewoon’ kinderverhaal, maar wel een heel bijzonder verhaal. De volwassenen in het boek zijn de personages die het Prinsje niet snapt. En andersom is het hetzelfde. Le Petit Prince voelde tijdens het lezen ook een beetje magisch. De verschillende planeten komen rechtstreeks uit de fantasie van de schrijver. Toch maar weer het bewijs dat er geen toverstaf nodig is om een magische wereld te creëren.
Natuurlijk zijn er nog talloze klassiekers die ik nog niet gelezen heb, maar één voor één kan ik ze toch van mijn lijst afstrepen. En als ze allemaal zo goed zijn als deze drie wordt dat zeker geen probleem. Q: Welke klassieker wil jij graag lezen?
Jenblogt 